21 Şubat 2012 Salı

Mezarlık Güncesi 1

                                                                                                          20 şubat/Ankara
Lanetlenmiş gibiyim.Günlerdir aynı çıldırtıcı beyazlıkla başlıyorum/bitiriyorum günlerimi.Sanki sokakları kaplayan beyazlık yüreğimi donduruyor.Sabah geceden kalmalığın sıkıntılarıyla ipledim günümü/hiçbir şeyi iplemediğim halde.Kurt’un doğum günü için sabahladım/yalnız ve şarabımla...
“Lanet bir götoğlanı gibi yaşadın,Kurt” diyerek yeni güne diz çöktürttüm.”İyiki doğdun.”
Sabah koşturdu sonra, zaman kendini kaybetti.Bir grup müslümanla aynı yerde aynı kişiye kulak kesildik.Bütün gün kimseyle hiçbir şey konuşadım.Sesime yabanlaştım.Çok kız/çok müslüman/çok habersiz bir boşlukta boşluktan yararlanıp Kurt’u düşündüm/iyiki yaşamıyorsun dedim.
“Şizoid” sinemadan bir film seçtim kendime/yalnızlığımı diplemesi için...Okuduğumdan beri aklımdan çıkmayan bir cümle yokladı zihnimi “hayatı bilebilmek için,ölümü safra dolu mesanede düzmeniz gerekir ve bunun her pislik dolu anını sevmeniz gerekir” bu düsturu hayat felsefem yaptım/kimse yapmıyor.Zaten kimsenin kendisiyle yüzleşeceği yok.Benim hayatta yüzleşemediğim tek gerçek ise o kadar müslümanla aynı yerdeyken kendimi her yerde olduğundan daha yalnız/çaresiz hissetmem.
Dünya Kurt Cobain gününüz mübarek olsun!
KURT ruhunu asla satmadı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder